Patron miasta

Kult świętych patronów w Kościele rzymskokatolickim polega na powierzeniu opieki określonemu świętemu nad poszczególnymi osobami, albo społecznościami. Przejawem tego kultu jest (według nauki Soboru Watykańskiego II) troska o gorliwość w miłości, przez którą szukamy dobra potrzebnego całej wspólnocie. Gorliwość ta znajduje swój wyraz nie tyle w mnożeniu zewnętrznych aktów czci, ile bardziej w nasileniu czynnej miłości, która pobudza ludzi do naśladowania życia świętych i do szukania pomocy w ich wstawiennictwie. Troska patronów sprawia, że doznajemy od Boga różnorakich łask za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, do którego oni nieustannie wstawiają się za podopiecznymi.

Idąc za przykładem wielu miast europejskich radni międzyzdrojscy 26 stycznia br. podczas XXIX Sesji Rady Miasta podjęli Uchwałę Nr XXIX/287/17 w sprawie ustanowienia św. Piotra Apostoła duchowym Patronem Miasta Międzyzdroje. Projekt uchwały do Rady Miejskiej złożył proboszcz parafii pw. św. Piotra Apostoła w Międzyzdrojach, ks. prałat dr Marian Jan Wittlieb w imieniu mieszkańców oraz Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Projekt jest inicjatywą obywatelską, pod którą zgodnie z § 27 ust. 1pkt. 6; ust. 2 i 3 Statutu Gminy Międzyzdroje podpisali się reprezentanci wszystkich ulic miasta. Propozycja ta związana jest także z przewidzianym świętowaniem 70-lecia powojennych praw miejskich w Międzyzdrojach. Propozycja spotkała się także z pozytywną opinią wielu turystów i wczasowiczów.

W uzasadnieniu projektu obywatelskiego czytamy, iż św. Piotr Apostoł od 1859 roku, kiedy zdecydowano o budowie kościoła w Międzyzdrojach został mianowany patronem wspólnoty Kościoła luterańsko-augsburskiego.. W okresie powojennym utworzono Parafię rzymskokatolicką powierzając ją nadal opiece św. Piotra Apostoła, pierwszego papieża, patrona ludzi morza i trudniących się rybołówstwem Międzyzdrojan (osada rybacka).

Postawienie świątyni i kult ku chwale Boga Najwyższego przez wstawiennictwo Księcia Apostołów, gromadziło i integrowało społeczność międzyzdrojską. Kształtowało także rozwój kultury duchowej (m.in. literaturę,  malarstwo, muzykę, rzeźbę i architekturę) i ekonomiczno-materialnej (dawna „komora celna”). W połączeniu z walorami przyrodniczymi i zdrowotnymi przyczyniało się do rozwoju Międzyzdrojów jako miejscowości uzdrowiskowej dla gości z całej Europy. Wystarczy przejrzeć listę przebywających tu znakomitości, choćby tylko kompozytor Feliks Nowowiejski, czy filmowiec Alfred Hitchcock.

Ze strony władzy świeckiej poparcie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w sprawie  duchowej opieki przed Bogiem jest dowodem dla żyjących tu wówczas przeważających luteranów, nie uznających przecież prymatu papieży, następców św. Piotra, na najwyższą  rangę  tego patronatu dla rodzącej się „Perły Bałtyku”. W powojennej, polskiej rzeczywistości, Międzyzdroje, mimo wielu prób przeciwnych, zwłaszcza ze strony rządów komunistycznych, zachowały swoją polską tożsamość i mentalną dumę z posiadania Patrona, pracującego własnymi rękami na chleb powszedni.

Sławie i korzyści miasta służyły i przynoszą korzyść również inicjatywy wierzących obywateli, są to m.in. cztery festiwale muzyczne: Musica Sacra z Bursztynową Aureolą św. Piotra Apostoła  w  ramach Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego; publiczne prezentacje artystyczne dorobku Polsko-Niemieckiej Akademii Muzycznej In Terra Pax „na chórze i na scenie”; przyjmowanie aktorów i przedstawień w kościele w ramach kolejnych Festiwali Gwiazd; Międzyzdrojskie Czwartki Organowe, Festiwal Muzyki Współczesnej im. Witolda Lutosławskiego, Spotkania Artystyczne Seniorów (SAS), spotkania żołnierzy Ak i kombatantów, coroczne wspólnotowe kolędowanie w kościele –  jako propagowanie historycznej, polskiej kultury muzycznej. Międzyzdroje posiadają własną (jako gatunek muzyczny) „Missa Misdroyensis”, hejnał, hymn i fanfary dedykowane św. Piotrowi.

Można sądzić, że planowane uroczystości patronalne miasta i parafii przyniosą nam wiele duchowych i kulturalnych propozycji, z których na podkreślenie zasługuje  już zgłoszona w Urzędzie Miasta inicjatywa wykonania po raz pierwszy w Polsce kantaty koncertowej Karola Borsuka pt. „Quo vadis?” (kompozytora znanej już i wydanej, najpierw w postaci partytury „Mszy Międzyzdrojskiej”, a teraz wespół z innymi zebranymi dziełami na płycie CD pt.  „Międzyzdrojskie ‘Sacrum et Profanum’”)  dla uczczenia Roku Sienkiewiczowskiego.

Ustanowienie św. Piotra Apostoła duchowym Patronem Miasta Międzyzdroje wyrasta z przekonania, że jest ono godne i przygotowane do przyjęcia opieki tak wyjątkowego Patrona, aby należeć do wielkiej, światowej rodziny miast o określonej duchowości. To, jeszcze jakby sanktuarium na Pomorzu Zachodnim, posiadające trojakie pamiątki w specjalnym relikwiarzu „piotrowym”, gotowym do poświęcenia, niech zasłuży na przyjęcie w przyszłości relikwii pierwszej z Międzyzdrojów osoby kanonizowanej, dla której już zostało zarezerwowane specjalne miejsce pośród innych świętych i błogosławionych.

Kolejnym etapem procedury ustanowienia patrona nad miastem jest przekazanie Uchwały do biskupa miejsca. Ten, po zaaprobowaniu wspólnego pragnienia wiernych i władz świeckich, przesyła prośbę o zatwierdzenie jego decyzji do Stolicy Apostolskiej (Kongregacja ds.  Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów), zgodnie z obowiązującymi normami o ustanowieniu patronów, zawartymi w instrukcji „O zatwierdzeniu kalendarzy partykularnych i własnych formularzy mszalnych” nr 30. Następnie Kongregacja na mocy prawa udzielonego jej przez Ojca Świętego Franciszka, po rozważeniu przedstawionych argumentów, sprawdza ich zgodność z wymogami prawa. Jako uroczystość patronalną miasto przyjęło dzień 29 czerwca – liturgiczne wspomnienie św. Piotra Apostoła. Sądzę, że społeczność międzyzdrojska chętnie przywita wszystkich Gości.

X.TT