Pieczęć i herb parafialny zawiera dane wspólnoty religijnej. Według ustalonego odgórnie schematu podaje jej imię i nazwę miejscowości. Często rysuje w niej znak związany z tymi określeniami. W naszym wypadku –  parafii w miejscowości nadmorskiej – wyobraża to łódź (Kościoła) z zasiadającym w niej Patronem. Jest on wyposażony  w atrybuty, które pozwalają rozpoznać w nim konkretną osobę.

Biblijny Piotr trzyma w prawicy klucze królestwa niebieskiego (złoty i srebrny – oba kolory symbolizują nieśmiertelność), a w drugiej ręce, jako rybak, dzierży symbol wiary – rybę (zeus faber), piotrosza, którego cechą charakterystyczną są (ciemne w złotej obwódce) odciski palców łowiącego Szymona Piotra, zgodnie ze sceną biblijną. Sercem są zwoje dwóch Listów piotrowych, w których odnajdziemy wszystkie artykuły wyznania piotrowego – Skład Apostolski. Paliusz nałożony na ramiona wskazuje na najwyższą godność; bowiem ten Książę Apostołów jest papieżem, ojcem (świętym). Łódź jest solidnie zbudowana (żebrowana) i płynie po czystych falach łaski udzielanej obficie ludziom, obecnym  jak ziarna piasku na plaży. Kolorystyka przemawia za ucieleśnioną w Piotrze wiarą, nadzieją i miłością.

Językiem archaizującym, bowiem znak sięga w przeszłość polskiego języka XIX-wiecznego, zachowując symbolikę kolorów, napisano w warsztacie jego wykonania o tej pieczęci i herbie:

„W polu błękitnym na falach srebrnych ponad podstawą obniżoną złotą, w takiej żłodzi na wprost półpostać‚ św. Piotra Apostoła w tunice zielonej i płaszczu czerwonym, na którym paliusz srebrny z krzyżykami czarnymi, o włosach i brodzie czarnych i z nimbem złotym, za pasem z lewej mającego dwa rulony srebrne, trzymającego w prawicy przyciśnięte do piersi klucze zębami od siebie, złoty i srebrny, w skos, w lewicy rybę piotrosza złotego w słup. Całość na tarczy herbowej typu francuskiego nowoczesnego”.

Ks. prałat dr ppor. Marian Jan Wittlieb

Proboszcz w Międzyzdrojach